Urodził się 4.09.1809 roku w Krzemieńcu, zmarł 3.04.1849 roku w Paryżu.

Był synem profesora literatury polskiej w Liceum Krzemienieckim i na Uniwersytecie Wileńskim, studiował prawo w Wilnie.

Odbywał podróże do Włoch, Grecji, Egiptu i Palestyny. W 1838 roku osiadł w Paryżu. Przejściowo był związany z Kołem Andrzeja Towiańskiego. Na wieść o wybuchu powstania w 1848 roku wyjechał do Polski, ale na żądanie policji powrócił do Paryża, gdzie zmarł na gruźlicę.

Był autorem: "Poezji" (1832), "Marii Stuart", "Kordiana" (1834), "Balladyny" (1839), "Anhellego" (1838), "Beniowskiego" (1841), "Mazepy" (1840), "Lilli Wenedy" (1840), "Snu srebrnego Salomei" (1844).